…begint in Nieuw-Zeeland. Mijn broer maakte een wereldreis en stuurde nu en dan foto’s door zijn avonturen te met ons te delen, maar eigenlijk vooral om iedereen jaloers te maken. Eén van die foto’s was een prachtig beeld van een emmer vol rijpe, sappige dieprode kersen, getrokken in Nieuw-Zeeland. Een foto waar het water me spontaan van in de mond liep en zo’n indruk maakte op mij dat ik besloot ‘er iets mee te doen’. Niet veel later kreeg ik de opdracht in de Academie van Leuven, waar ik toen les volgde, om een drieluik te maken. Et voilà, een idee was geboren.
Ik besloot om die sappige kersen te vereeuwigen in drie verschillende materialen, telkens 30 op 30cm. Voor het eerste luik gebruikte ik olieverf. Onder deskundige begeleiding transformeerde ik een blank doek tot mooi schilderij. Een goed begin dus. Maar dan…viel ik stil.
Nu ben ik volop bezig aan luik drie: de kersjes in mozaiek. Dit is nog een grotere uitdaging dan de twee andere luiken, omdat mozaïek nog vrij nieuw is voor mij. Maar niets zo fijn als een leuke uitdaging nu en dan! Het is nog work in progress, maar ik hoop binnenkort nummer drie af te hebben.
Nummer vier? Ik speel nu met de gedachte om zelfs een vierde luik te maken: kersjes in keramiek. Een mooie bareliëf in klei hoort hier eigenlijk wel bij.
Ik ken de eerste versie, maar horen dat er een mozaiek versie achter komt, mmm, mozaiek, een van mijn favorieten! Ik ben alvast benieuwd!